Cilj prve studije koja je provedena u SAD-u bio je utvrditi kožne i sistemske karakteristike sindroma policističnih jajnika (engl. polycystic ovary syndrome, PCOS) koje bi pomogle u razlikovanju žena koje zadovoljavaju dijagnostičke kriterija za PCOS i one kod kojih ne postoji dovoljno dokaza za postavljanje dijagnoze PCOS. U studiju je uključena 401 pacijentica kod kojih se sumnjalo na PCOS, a srednja dob ispitanica bila je 28 godina. Zaključeno je da su hirzutizam i poremećaj kožne pigmentacije - acanthosis nigricans najpouzdaniji kožni znakovi PCOS-a, dok su se akne i androgena alopecija, čija je prevalencija velika, pokazale kao nepouzdani markeri biokemijskog hiperandorgenizma u ispitivanoj populaciji.

Druga studija, provedena u Indiji, istraživala je prevalenciju metaboličkog sindroma i inzulinske rezistencije kod muških pacijenata u dobi od 20 i više godina kod kojih su se javljale akne. Rezultati su pokazali da postadolescentni muški pacijenti s aknama često imaju inzulinsku rezistenciju koja bi mogla bio stadij predijabetesa te bi pacijenti mogli razviti hiperinzulinemiju ili šećernu bolest tipa 2 u budućnosti. Zbog toga je veoma važno ovakve pacijente pratiti kroz dulji vremenski period kako bi se pravovremeno primjetila stanja do kojih može doći zbog inzulinske rezistencije.

Navedene studije dodatno ukazuju na važnost podrobnog istraživanja uzroka kožnih promjena kako bi se iste mogle ispravno liječiti te kako bi se spriječilo pogoršanje endokrinih poremećaja koji su često u podlozi takvih kožnih problema.