Psihostimulansi mogu utjecati na spavanje kod djece s poremećajem hiperaktivnosti i deficita pažnje (eng. attention deficit/hiperactivity disorder, ADHD). Prethodne su studije pokazale stope zastupljenosti takvih smetnji koje su se kretale od 25% do 75%, no u tim studijama nije utvrđeno koja su djeca imala smetnje spavanja i prije uporabe psihostimulansa.

Cilj istraživanja koje je nedavno objavljeno u časopisu Journal od Developmental & Behavioral Pediatrics bio je istražiti učinke metilfenidata na spavanje djece s ADHD-om i pronaći prediktore smetnji spavanja kao nuspojava terapije psihostimulansima.

Nasumično, kontrolirano, dvostruko-slijepo istraživanje je obuhvatilo 163 ispitanika koji nisu prethodno primali psihostimulanse, a bili su u dobi od 7 do 11 godina i koji su jednom dnevno dobivali metilfenidat u dugodjelujućem obliku (18, 27 ili 36 mg za djecu koja su imala manje od 25kg; 18, 36 ili 53 mg za djecu koja su imala više od 25kg). Roditelji su popunjavali tjedne izvještaje o nuspojavama koje su uključivale smetnje spavanja.

10% ispitanika imalo je smetnje spavanja prije početka istraživanja. Smetnje spavanja povećavale su se s povećanjem doze: 8% s placebom, 18% s malom dozom metilfenidata, 15% sa srednjom dozom i 25% s velikom dozom. Samo 37% djece koja su prethodno imala smetnje spavanja nastavilo ih je imati uz najveću dozu metilfenidata. Od djece koja nisu prethodno imala smetnje spavanja, 23% ih je razvilo smetnje spavanja uz najveću dozu metilfenidata. Manja tjelesna tježina i indeks tjelesne mase bili su povezani s više smetnji spavanja pri liječenju metilfenidatom.

Najvažnije otkriće ove studije je da većina djece s otprije postojećim smetnjama spavanja nisu imala te probleme nakon primjene najveće doze metilfenidata. Iako se čini paradoksalno, liječenje metilfenidatom moglo bi umanjiti noćni nemir i hiperaktivnost kod neke djece s ADHD-om, dozvoljavajući im bolji san te zbog toga ne treba ograničavati prikladnu titraciju doze psihostimulansa samo na osnovu prethodnih smetnji spavanja.